Ik ga op vakantie en neem mee

 

Of onze pleegkinderen mee op vakantie gaan? Ja natuurlijk! Ze maken deel uit van ons gezin en gaan dus ook mee uit eten, naar de bioscoop of, op vakantie. Stiekem komt er best wel het een en ander kijken bij het op vakantie gaan met een pleegkind, zeker wanneer je buiten Nederland op vakantie gaat. Juridisch gezien heb je namelijk niets te zeggen over het kind wat bij je in huis woont, tenzij het een kind van 18 jaar of ouder is en in het traject “verlengde pleegzorg” zit (daarover een andere keer meer).

Sinds onze eerste plaatsing in oktober 2011, verbleven er jongeren in allerlei soorten en maten in ons huis. Ze waren er met kerst en Pasen, in vakanties en op doodgewone dagen. Van de 7 zomervakanties, waren wij er echter 5 leeg, zoals dat heet. Het kortste verblijf was 5 dagen, het langste tot op heden 7 maanden. Onze huidige pleegdochter, die er overigens voor gekozen heeft om Sophie* te heten in mijn blogs, zal daar naar verwachting ruim overheen gaan. Onze net gearriveerde pleegzoon Wouter*, blijft naar verwachting 2 weken als crisis time-out van de groep waar hij woont. Lang niet al die jongeren gingen met ons mee op vakantie, eigenlijk was dit maar bij 2 jongeren het geval, waarvan de huidige, Sophie van 18, inmiddels al twee keer meeging. De eerste keer was zij nog 17 jaar en woonde ze 6 weken bij ons. We gingen een lang weekend naar Parijs, een weekend wat Patrick en ik al voor haar komst hadden geboekt en wat dus een kwestie van “kamer erbij boeken” was om haar mee te nemen. 3 Nachten in een onbekende stad alleen in een kamer leek ons geen wereldidee, en dus mocht zij haar toenmalige vriendje meenemen. Met toestemming van haar vader én de ouders van vriendje ging Rens* mee.

Rens was boven de 18 dus en was dus vrij om te gaan en staan waar hij wilde. Sophie daarentegen, niet, en wij hebben juridisch geen enkel recht om met haar te reizen zonder schriftelijke toestemming van de ouders met het gezag. Bij een voogdijplaatsing (dit is niet hetzelfde als pleegoudervoogdij), dient de voogd de toestemming te verlenen. In het geval van Sophie hebben we een goed contact met haar vader (haar moeder is overleden) en was het een kwestie van het toestemmingsformulier downloaden van de site van de Rijksoverheid, invullen en voorzien van kopie paspoort vader en gaan. Ze had namelijk ook al een ID-kaart. Heeft een jongere die niet, dan moet de persoon met het gezag over de jongere, tot 16 jaar toestemming geven voor de aanvraag van een ID-bewijs. De verhalen waarbij dit op allerlei vreselijk vervelende en onhandige situaties uitdraait, zijn legio. Gelukkig bleef zo’n ervaring ons tot op heden bespaart.

De 2e keer gingen wij met Sophie en in de zomervakantie, met de hondjes en de auto, naar een camping in Normandië (Frankrijk) voor een periode van 2 weken. Omdat zij toen 18 was, hoefden we helemaal niets te regelen. Het werd een erg leuke vakantie met veel rust, lezen, eten, slapen en spelletjes, maar ook dagjes uit naar allerhande stadjes, stranden en musea die veelal verbonden zijn met D-Day (bevrijding 2e wereldoorlog). De campingeigenaar dacht zelfs dat we een echt gezin waren. En dat soort vragen/veronderstellingen c.q. complimenten, blijven leuk vinden wij.

Slechts één keer eerder gingen wij in de zomervakantie met een pleegkind op vakantie, een meisje van toen 16 (Ingrid*) die op dat moment ongeveer 3 maanden bij ons woonde ging mee. We gingen naar het huis van kennissen in de Belgische Ardennen, samen met een nichtje van Patrick die in scheiding lag en natuurlijk onze twee hondjes. Omdat wij van kamperen houden en de tuin enorm groot was, zetten we 3 tenten op: wij een tent, nichtje een tent en Ingrid een tent. Het was een spannende vakantie, helaas niet alleen ontspannend, en pas ruim 2 maanden later zou blijken waarom: Ingrid had NAH, Niet Aangeboren Hersenletsel, waardoor haar lerend vermogen zeer laag was. En met zeer laag bedoel ik dagelijks dingen opnieuw uitleggen, van hoe je het licht aandoet tot hoe je thee zet. Tja, toen viel alles op zijn plaats, maar jeetje, wat was het fijn geweest dit eerder te weten zodat we onze vakantie anders hadden kunnen aanpakken.

* Alleen de namen van mijzelf en Patrick en de mensen in ons persoonlijke netwerk, zijn echt. Alle andere namen zijn gefingeerd.

 

NB: Het toestemmingsformulier van de Rijksoverheid vind je hier: https://www.rijksoverheid.nl/documenten/formulieren/2014/02/06/formulier-toestemming-reizen-met-minderjarige-naar-het-buitenland Mocht toestemming van ouders uitblijven, dan kan er door de voogd via de Rechtbank om vervangende toestemming gevraagd worden.

Let op! Naast het formulier dient het pleegkind, ongeacht de leeftijd, te beschikken over een eigen ID-bewijs (ID-kaart of paspoort). Indien een pleegkind hier niet over beschikt moet dit door de gezaghebbende volwassene, (mede) worden aangevraagd.

Tot slot nog enkele tips:

Wij nemen altijd een kopie van de plaatsingsbevestiging van onze pleegzorgorganisatie mee. Wij hebben het binnen Europa nog nooit nodig gehad (geen douanecontrole), maar er zijn ons meer dan enkele verhalen bekend van pleegouders die blij waren dat ze het bij zich hadden toen zij buiten Europa op reis gingen met pleegkinderen;

 

 

TijdelijkeTieners

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Bericht reactie